Zo lekker zen enzo

'You are devine, you are perfect, you are love'

Zo dat had ik even nodig. Een totaal andere omgeving en alleen maar doen en eten, waar ik zin in heb. Ik kan het iedereen aanraden om jaarlijks op retreat te gaan. Zeker deze (Blooming Lotus Ubud). Al moet ik zeggen dat elke dag om 06.00 opstaan om de hele dag te mediteren en yoga'en best wel vermoeiend is. Ik kwam toch om mijn energie terug te vinden. Continu horen dat je fantastisch bent en leren om dat ook echt te voelen hebben best een positief effect op je gemoedstoestand. Al was het retreat met 17 vrouwen en 1 mannen-man, een behoorlijk jankfestijn ook. Blijkbaar kom je met yoga soms ook net als met reflexologie bij bepaalde gevoelens, waardoor je ineens tijdens een oefening in huilen kon uitbarsten. Heerlijk al die emoties eruit gooien, dat was ok. Zo gek ben ik ook helemaal niet, want iedereen is onzeker, gekwetst en op zoek. De een naar liefde, de ander (ik) naar energie, of avontuur, rust, acceptatie, enz. Op deze plek was veel ruimte voor je .. , nouja gewoon voor jou dus. Dat was fijn. En helemaal niet zo awkward omdat iedereen er vol inging. Volgens onze begeleidende yoga nimf Anesha kwam dit omdat wij een typische volle maan groep waren. Aaaoehhhhhhh!

Ik ben tegen

We leerden nog meer over de spirituele kant van yoga. Ik moet eerlijk zeggen dat waar het echt over de strengere leer en ophemeling van deze beweging ging, mijn rebellion side sterk de overhand nam. India is niet het meest vrouwvriendelijke of vredelievende land. En de Balinese cultuur is dat ook niet. Dat werd nog eens extra duidelijk toen er tijdens onze meditatiesessie een aantal biggen werden gedood, die duidelijk eigenlijk wilde leven. Het gekrijs was afschuwelijk en iedereen was erg aangeslagen. Balinezen hebben een complexe en soms gewelddadige relatie met dieren werd uitgelegd. Maar ze geloven er echt heilig in dat deze dieren door ze te doden, naar een beter hiernamaals gaan. Ik geloof niet dat die dieren dat zelf ook weten. Het was een vegan retreat, met heerlijk eten, waar ik me eindelijk eens compleet veilig voelde van de boze, vleesverslindende buitenwereld en dan dit. Ik en Eli (de enige andere vegan) zagen het als een teken. Je kunt je nog zo terugtrekken van de buitenwereld met je hippe retreat, maar je mag het leed, dat gewoon doorgaat, nooit negeren. De volgende dag zijn we samen naar een varkensboer gegaan. We kregen een warme ontvangst. Hij was trots op de lekkere maaltijden die zouden worden gemaakt van de varkens, die ons angstig vanuit hun cemente hokken aankeken. We hebben al onze liefde voor de dieren achtergelaten, maar waren erg verdrietig dat deze varkens de volgende zouden zijn.

Ben je eigen God

Mijn idee m.b.t. religie en sterke spirituele overtuigingen is over het algemeen dat deze er vooral zijn op plekken waar het leven voor veel mensen tegen het ondragelijke aan zit. En om dan in een vrolijke oranje jurk de hele dag verzen te hummen, lijkt mij ook een goede methode om 's-werelds misère te vergeten. Maar los je er echt iets mee op? Maar iedereen zijn ding. Wat ik ook lastig te verteren vond was dat een van de yoga principes is dat je alles moet accepteren zoals het is. De geschiedenis heeft al bepaalt wat er nu gaat gebeuren en je kan dat niet veranderen. Erg passief, als er nog zoveel is dat we echt nog wel kunnen doen. Daarbij leerden we; negatieve energie houd je buiten je bubbel. Ik ging gelijk in protest en gelukkig mocht ik mijn bubbel uitbreiden en er mijn hele leefomgeving intrekken. Mensen mogen je raken, ook pijn doen soms. Omdat mij dat eigenlijk zelden gebeurt en ik alles altijd maar begrijp, sta ik daar misschien juist best wel voor open. Ik heb een beetje een hekel aan de 'ho stop, ik trek hier de lijn en sta dus eigenlijk boven jou' methodiek van dealen met dingen en sterk zijn. Maar sterk zijn. Blijkbaar ben ik dat dus. Meer dan ik dacht.

Come on baby light my fire

Er is iets als de pitta, kapha, vatha indeling qua menselijke karakters. Daar hoort een heel leefadvies bij van de juiste baan, omgeving, eten, drinken om zo goed mogelijk in je kracht te staan. Blijkt dat ik pitta ben, met kort daar achteraan volgend kapha en vatha. Dus een goede mix, maar toch een baasje. Grappig dat ik met dit soort testen in mijn consultant tijd altijd uitkwam op een mix, die hoofdzakelijk bestond uit water (vatha). Dat milde, waterige drankje zijn vond ik heerlijk. Als ik naar het groepje om me heen keek was ik in goed, lief en heel sociaal gezelschap. Dat vuur aan de overkant vond ik maar heftige, meer egoïstische types. Maar zij zouden wel de knopen doorhakken en de moeilijkere minder populaire keuzes kunnen maken. Hopelijk nog steeds o.b.v. ons en ieders advies. Uiteindelijk zorgde juist dit ervoor dat ik me vaak akward en uit balans voelde, zelfs bij mijn beste vrienden. Ik snapte er niks van. Maar nu weet ik dat als ik in een voor mij onbekende groep mensen op een eiland zit, ik ze eerst van een afstandje inschat en ik dan wel die leiding pak (als iedereen dat ok vindt;)). Ik weet dat ik een behoorlijk dominant kind was. Die beelden vond ik altijd verschrikkelijk om terug te zien. Ik ben erachter gekomen dat na de verhuizing van Aruba naar Nederland ik na een tijdje helemaal omgeslagen ben naar calculerend en altijd op zoek ging naar acceptatie. Lembeh heeft er weer voor gezorgd dat ik mensen meeneem in plannen die voelen als 'ons', maar eigenlijk heel mij zijn.

Prima resultaat om ons eigen bedrijf straks te gaan starten. Ik ben iemand die mijn vleugels moet kunnen openslaan met weinig beperkingen. Zo kunnen er mooie dingen gaan ontstaan. Let maar op!

Toch nog 1 met water

Met het gevoel mezelf dus ook echt gevonden te hebben, heb ik de week afgesloten bij de watertempel, wat ik echt magisch vond. Bij elke fontein heb ik een zorg losgelaten, liefde gevibed of een intentie versterkt. En in deze omgeving vol positieve energie en lachende mensen, had ik echt het idee dat het werkte. Ik kan me goed voorstellen dat Balinezen hier elke 2 weken komen om op te laden, los te laten of te focussen. Mooi! Ik ben klaar voor de rest!

En nu shinen met je nieuwe inzichten

Na het retreat ben ik eerst een paar dagen in Ubud geweest. Ik ben braaf elke ochtend gaan yoga'en, heb een meditatiekussen gekocht, ben met mijn nieuwe retreat dinnies naar een hippiefeest geweest en op zoek gegaan naar een healer. Eigenlijk had ik al een afspraak staan met een beroemde en beruchte Balian die al mijn zorgen hardhandig zou kunnen wegmasseren. Ik zag hier best wel tegenop en uiteindelijk had de beste man onverwacht een ceremonie, dus ben ik naar een andere healer gegaan. Nouja healer.. Er zaten flink wat gokjes in zijn sessie die niet helemaal goed uitpakten. Zoals dat ik niet getrouwd ben, Kees zich gedraagt als een klein kind, ik minder moet bazen over de Indo staff en ik last heb van rug en knieën. Misschien waren dit meer waarschuwingen voor de toekomst. Dat ik moet oppassen dat ik straks niet ga scheiden als Kees zijn quarter life crisis krijgt, ik nu niet ineens ga bazen nu blijkt dat ik dat in me heb en op moet letten met het belasten van mijn lichaam, straks met bouwen.

Ja dat is het vast, want hij zei ook dat we binnen 5 jaar een succesvol bedrijf hebben opgestart, waarmee we veel zullen teruggeven aan de wereld. Dit zouden we prima kunnen doen in Indonesië, want ik pas hier. Maar niet in Nederland, want daar ga ik nooit meer wonen. Ondanks dat mijn band met Nederland en vooral de mensen daar erg belangrijk voor me is en altijd zal blijven. Ook moet ik meer water drinken en sporten. Misschien dat ik het zelfs nog schop tot yoga lerares of anderen in een andere sportieve bezigheid kan begeleiden. Als laatste, Ak ontspan! Ik ben een enorme spons en dat slurpt energie, dus wees er wat zuiniger op. En dat maakte de reading uiteindelijk toch best heel inspirerend.

Stilte maakt dat ik juist wil schreeuwen

Next was het silent retreat. Het kwam niet helemaal op het juiste moment, maar misschien was dat ook wel juist meant to be. Ik was benieuwd naar de hype en vooral de permacultuur hier. Het was prachtig, maar ik was al snel klaar met het stilte regime. En het hebben van nul privacy, terwijl je zo met jezelf bezig gaat. Elke dag pakte ik mijn bordje, beker en bestek uit de Aziatische versie van de Ikea Kallax kast en werkte mijn (zeker wel lekkere) organische maaltijd naar binnen. Mijn hoofd zat te vol om daar rustig te gaan zitten lezen, dus om uiterlijk 19.00 naar bed. Nog 8 keer wakker worden van mede-yogi's, dus helemaal niet zo stil. 04.30 op met de gong en naar de meditatieklas. Voor mij voelde dit retreat als een gevangenis, maar ik vond wel dat ze een leuke thee tafel hadden. Dus ik heb er stiekem een foto van gemaakt. Dat idee jat ik i.i.g.

Good, good, good, Good vibrations

Uiteindelijk heb ik gemerkt dat ik eigenlijk een surfer ben. Dat is hoe ik mij het beste kan ontspannen en tot de beste ideeën kom. Het enige probleem is dat ik echt niet kan surfen en die Canngu'se golfen me de stuipen op het lijf jagen. 'Peddle, peddle!', 'Jaja, Desu, als mijn armen het weer doen dan ben ik er weer. Ga jij maar! Met je idioot gespierde lijf!'. Ondanks zijn gepush, vond ik het fantastisch om Desu om me heen te hebben. Nee, dat had niks met dat lijf te maken. Hij en zijn maten waren zo enorm chill en aardig, ze dronken als piraten, waren filosofisch als Gandhi, maar bezorgd als Greenpeace activisten. En ze deden er alles aan om mij zo veilig mogelijk te laten crashen, met elke volgens hun perfecte golf. Dat waren er veel. Ik had liever minder golven, maar veel meer dobberen en slappe klets. Daar knapte ik echt van op. Eigenlijk nog wel het meeste van deze hele trip.

Zodat ik het niet vergeet

Niet dat ik denk dat dat snel zou gebeuren, maar ik heb buiten al deze geestelijke souvernirs, er ook 2 fysieke herinneringen bijgenomen. Een ster voor Bintang en alle dieren die ik niet zal kunnen redden. En nog een pijnlijk kunstwerk, omdat dit is hoe ik de wereld nu vooral zie. Maken wij niet overal producten van, zelfs van andere levende wezens, waarmee we de planeet eerlijk zouden moeten delen? Dus nog eentje extra voor in mijn hoofd, daar meer aan doen!