Selamat wooooffooooohhh

Vanuit Jakarta een hele goedemiddag, voor jullie nog morgen. Hier wacht ik, in een huis, ommuurd, oudergerustheidsproof dus, met Tangkis en Ceripa aan mijn voeten. Lijmloos, maar toch heel stevig aan me vastgekleefd. En dat snap ik, want het zal ze niet nog eens gebeuren dat ze me ineens kwijt zijn. Onze Indonesische dogmatties moeten mij er dus dagelijks van overtuigen dat het echt allemaal geregeld is dit keer. De echte toestemming komt pas twee dagen voor vertrek, omdat de rabies resultaten dan pas officieel helemaal ok zijn. Ik weet wel dat het snor zit, maar na de laatste keer ben ik pas weer echt relaxed, zodra ze op hetzelfde vliegtuig als ik naar Amsterdam zitten.

Never gonna let you down, give you up, run around and desert you (again)

En dan! Dan kan het feest pas echt beginnen. Ik ben zo benieuwd hoe ze reageren op Kees (hij krijgt ook een eigen the Dodo filmpje!), het tijdelijke vakantiehuis, ons nieuwe huis, het weer, alle aandacht, nieuwe vriendjes en vriendinnetjes, alleen thuis zijn, de bus, alles. En hoe snel dat dan weer allemaal normaal wordt. Ik heb ze gisteren opgehaald. Dat was een waar feest. Mijn favoriete filmpjes zijn die waarin mensen hun hond weer na lange tijd terugzien. Soms zijn die honden dan een beetje onwennig, boos, snappen ze het eerst niet. Maar ik ben trots dat ik zulke slimme hondenkinderen heb. Want zie het resultaat hieronder:

Makanananan

Nu is alles weer zoals het moet zijn hier en straks ook thuis. Ik had verwacht dat ik het ook best spannend zou vinden hier in Jakarta, alleen, met korte broeken aan en lange benen eronder, blonde haren. Maar het voelt eigenlijk heel fijn. De eerste dag, voordat ik dadawgz op ging halen, ben ik met de Indo Uber naar het moderne winkelcentrum gereden en heb ik voor 10 dagen eten ingeslagen. Een mooie aanvulling op de zelf meegebrachte vegan schnitzels, kaas en het gehakt. De Indomaret is zeg maar de 7-Eleven van Indonesie, handig voor de snelle boodschap, maar niet echt voor een gevarieerde, all you need as a vegan house party week. Kom ik er net achter dat je met die Uber die ik eerder noemde, dus gewoon de lekkerste vegan munch kan bestellen.. Wat is Instagram toch handig. Krijg net een lijst met Japans, Westers, Taartjes, Indo, Pizza's, all vegan goodness delivery opties door. Te laat.. Of ik moet er echt nog snel een shitload aan eten doorheen werken. Nee, dit is wel zo duurzaam ook. Alleen dat plastic. Let it gooo, in de afvalbak. Straks kan en ga ik het bijna helemaal goed doen. Groen in Grun.

Visite, visite, wat was het weer genieten

En wel zo rustig voor T&C. Ik kreeg net enorm lief, maar onhandig wel, bezoek van de Indonesische eigenaresse van dit huis en een van haar hondjes. Na mijn verhaal wilde ze dolgraag even kennis komen maken en gezellig kletsen. Haar hond was natuurlijk zo'n super cute, rasecht, knuffelig, moppig, fotomodel. Net als zijzelf. Ik lijk meer op Tangkis en Ceripa. Het klopt dus wel echt wat ze zeggen over honden en hun baasjes. Check de foto maar.. Dit was toen het nog gezellig was.

Instahond fiasco

Gelukkig plaste Milo wel gelijk op de grond, dus zo perfect was hij ook weer niet. En met open armen en pootjes gingen ze direct op Ceripa en Tangkis af, maar dat is niet echt how they roll. Dus ondanks een bijna incidentvrij bezoek, ging Ceripa uiteindelijk toch nog in de aanval tegen Milo. En leek Ceripa ook ineens bijna zijn hele wintervacht vast los te laten. En schoot het er bij haar ook nog misschien wel van de schrik in de rug. Na een flinke dosis ibuprofen, gehuil (van haar) en veel en hard 'Aaahhhh tidak! Sakit, sakit, sakit, hati!', hebben wij haar man moeten optrommelen om haar per direct naar de dokter te vervoeren. Ik heb verder toch weinig te doen en had me er al bijna bij neergelegd dat ze de komende dagen zou blijven. Maar dit was beter. Ondanks alles heb ik nu wel 2 echte nieuwe vrienden in Jakarta en zij 1 in Nederland. Want zo snel gaat dat hier. Leuk, want ik kan niet genoeg aardige (dat is bijna altijd wel), dierenlievende (dat is zeker niet altijd) Indo's als vrienden hebben.

More happy days to come

Eens kijken of de dag morgen net zo enerverend is. Als de zon nu eens wat langer blijft schijnen, ga ik dat zwembad maar eens checken van dichtbij. Want het is toch ook een klein beetje vakantie. En ik zou mijn online permacultuur studie hier mooi weer een slinger kunnen geven. Verder vermaak ik me prima met Videoland, NPO en heb ik eindelijk weer eens verhaaltje kunnen schrijven over mijn boeiende leven en dat ahead.